Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ: Η ΠΙΟ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ  ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ

Στο απόγειο της Βικτωριανής σεμνοτυφίας, τη δεκαετία του 1880, ο χαρισματικός νεαρός γιατρός Mortimer Granville (Hugh Dancy) έχει μόλις χάσει τη θέση του στην κλινική που εργαζόταν εξαιτίας της ισχυρής του πεποίθησης στην ύπαρξη μικροβίων. Είναι όμως τυχερός και καταφέρνει να προσληφθεί στο ιδιωτικό ιατρείο του Dr. Robert Dalrymple (Jonathan Pryce), του πιο γνωστού κι επιτυχημένου επιστήμονα σε γυναικείες ιατρικές υποθέσεις. 

Ως ειδικός σε θέματα υστερίας, ο Dr. Dalrymple θορυβημένος από μια επιδημία που ταλαιπωρεί τις γυναίκες και προκαλεί συμπτώματα όπως κλάμα, νυμφομανία, ψυχρότητα και μελαγχολία, ο διάσημος γιατρός έχει επινοήσει μια θεραπεία που βασίζεται στο πυελικό μασάζ. Ο χώρος αναμονής των δύο συνεργατών σφύζει από πελάτισσες που στριμώχνονται περιμένοντας να ανοίξουν τα πόδια τους και να επωφεληθούν από τη δακτυλική επιδεξιότητα των γιατρών. Όμως, τα χέρια του νεαρού Mortimer τον προδίδουν και ο γοητευτικός γιατρός υποφέρει από κράμπες. Εκτός αυτού υποφέρει κι από ένα σοβαρό δίλημμα καθώς το ενδιαφέρον του μοιράζεται ανάμεσα στις δύο εντελώς διαφορετικές κόρες του αφεντικού του: από την μια, η σεμνή και καλοαναθρεμμένη Emily Dalrymple (Felicity Jones) είναι το πρότυπο της Βικτωριανής αρραβωνιαστικιάς, από την άλλη, η θυελλώδης Charlotte (Maggie Gyllenhaal) εκπροσωπεί την απειλητική γοητεία του φεμινισμού στο ξεκίνημα του.

 Μέσα στην ατυχία του ο Mortimer θα σταθεί τυχερός, γιατί εκτός από την ανερχόμενη χρήση του ηλεκτρισμού έχει στο πλευρό του έναν πολύτιμο σύμμαχο, τον πλούσιο, γενναιόδωρο και ανοιχτόμυαλο φίλο Edmumd St. John-Smythe (Rupert Everett).

TRAILER:

«Η Μηχανή της Χαράς» είναι μια ταινία προικισμένη από τη σύλληψη της και μόνο. Τοποθετημένη στη βικτωριανή Αγγλία, υπόσχεται την ατμόσφαιρα μιας εποχής με προσεγμένα σκηνικά και καλοβαλμένες δεσποινίδες που παίζουν πιάνο. Βασισμένη στην αληθινή ιστορία της εφεύρεσης του δονητή, δηλώνει εξ αρχής ότι θα μας διηγηθεί μια μάλλον προκλητική ιστορία. Εκτός όμως από καλά γονίδια η ταινία έχει και τη σωστή ανατροφή. Με μητέρα μια ευαίσθητη και οξυδερκή σκηνοθέτρια (Tanya Wexler) και παραμάνες τρεις γυναίκες παραγωγούς (Sarah Curtis, Judy Cairo, Tracey Becker) η Μηχανή της Χαράς είναι μια εμπνευσμένη ρομαντική κομεντί εποχής με πρωτότυπο θέμα και κριτική ματιά.

Στα πρότυπα των Katharine Hepburn και Cary Grant, το φιλμ παρακολουθεί ένα θυελλώδες ρομάντζο που χτίζεται μεθοδικά, ατάκα την ατάκα, ανάμεσα στους ετερώνυμους που παραδοσιακά έλκονται ρόλους των Hugh Dancy και Maggie Gyllenhaal. Όμως το σενάριο δεν εξαντλείται στο σπιρτόζικο φλερτ, όπως άλλωστε ούτε σε φλογερά σεξουαλικά υπονοούμενα. Πρόκειται φυσικά για τη σπαρταριστή ιστορία του δονητή, για ουρές ανικανοποίητων γυναικών που έβρισκαν χαρά στα χέρια ενός γιατρού, για την παράλογη σεμνοτυφία που αποσιωπούσε το θέμα του γυναικείου οργασμού στο όνομα της επιστήμης. Η ιστορία όμως δεν είναι αστεία ή γαργαλιστική, μόνο επειδή από μια υποκριτική εποχή ξεπήδησε το πιο πετυχημένο sex toy του κόσμου.

Η ταινία είναι απολαυστική, γιατί τη διακρίνει η σωστή δόση πονηριάς και παραβατικότητας εκεί που πρέπει, χωρίς να χάνει από ευαισθησία και κομψότητα εκεί που χρειάζεται. Η ζωντάνια κι ο αυθορμητισμός της σουφραζέτας πρωταγωνίστριας, οι αλλεπάλληλοι γυναικείοι οργασμοί μπροστά στα μάτια του συγκρατημένου πρωταγωνιστή και η διάθεση να αποτυπωθεί μια κατά τα άλλα σκληρή πραγματικότητα (η υστερία ήταν η πιο διαδεδομένη διάγνωση για τις βικτωριανές γυναίκες) μέσα από το πρίσμα του βρετανικού χιούμορ συνθέτουν μια ταινία απελευθερωτικά αστεία μέσα στον ασφυχτικό κορσέ της εποχής της. Άλλωστε ήταν στο αποκορύφωμα της βικτωριανής Αγγλίας που κορυφώθηκε ο γυναικείος οργασμός.